ويروس پاپیلومای انسانی (HPV) يک ویروس DNA دار است كه فقط انسان را آلوده می كند. بيش از دويست گونه از این ویروس وجود دارد كه انواع مختلفی از آن باعث درگيری های پوستی و مخاطی می شوند. نكته مثبت اين است اكثر موارد عفونت حتی موارد كارسينوژن درعرض دوازده ماه از بدن دفع می شوند.
راه های انتقال
راه انتقال این ویروس، تماس پوست با پوست و تماس جنسی می باشد. در رابطه ی جنسی، ورودی واژن، ولو، كانال آنال، پرينه و سرويكس (دهانه ی رحم) از مهمترين قسمت ها برای ابتلا به زگیل تناسلی می باشد. بيش از چهل گونه HPV در ایجاد زگيل ژنيتاليا موثرند كه مهمترین آن ها گونه های ۶ و ۱۱ می باشند. گونه ۱۶، مهمترين گونه ی سرطان زا (کارسینوژن) در بین گونه های این ویروس است. سرطان دهانه ی رحم در پنجاه درصد موارد، به گونه ی ۱۶ و تنها بيست درصد موارد، به گونه ۱۸ مرتبط است.
پیشگیری
كاندوم شانس ابتلا رو پایین می آورد ولی صفر نمی كند. چون تماس پوست با پوست همچنان وجود دارد. واكسیناسيون بهتر است كه در سنین يازده تا دوازده سالگی آغاز شود ولی می توان زودتر از سن نه سالگی هم اقدام کرد. برای سنین زير ۱۵ سال دو دوز واكسن و برای سنین بالای ۱۵ سال سه دوز واکسن کافی است. تا چه سنی می توان واكسن زد؟ این مورد تا بيست و هفت سالگی تاييد شده است ولی بعد از آن بسته به شرايط فرد و سابقه ابتلا يا عدم ابتلا تصميم گيری می شود. به طور کلی تا حدود سن چهل و پنج سالگی، می توان از واكسن سود برد اما میزان اثر آن کاهش می یابد و به اندازه تاثیر آن در سنين پايين نيست. این واکسن در دوره ی بارداری توصيه نمی شود. ولی در زمان شيردهی مشکلی ایجاد نمی کند. اگر بعد از زدن يک نوبت واكسن، نوبت بعدی را فراموش کردید نيازی به شروع از ابتدا نيست، فقط دوره را تکمیل كنيد. اگر در دوره ی بارداری واکسن زديد عارضه ای ایجاد نمی کند ولی بايد دوزهای بعدی را به پس از بارداری موكول كنيد.
